لنج ها می توانند جاذبه گردشگری مهمی در جنوب ایران باشند. لنج از ابتدا با نوا و آوا و آیین ساخته می شود، لنج ها کتابی از فرهنگ اهالی جنوب هستند.لنج ها، جاذبه گردشگری جنوب

لنج گونه ای از کشتی کوچک یا قایق بزرگ باری و مسافری است که در خلیج فارس و دریای عمان و اقیانوس هند دیده می شود. لنج ها بر پایه قایق های بادبانی رایج در خلیج فارس ساخته می شوند با این تفاوت که به جای بادبان با موتور حرکت می کند. عرشه باز یا نیمه باز دارد. از دهه ۱۹۵۰ میلادی موتور بنزینی یا دیزل برای پیش راندن لنج ها به کار رفت و امروز بیشتر لنج ها موتور دارند. لنج ها زمانی فاتحان دریاها بودند، از خلیج فارس تا اقیانوس هند، بازرگانی و ماهیگیری تنها با لنج ها امکانپذیر بود. زمانی که سواران لنج آوازخوان به کار مشغول بودند و لنج سازها برای ساخت آنها مراسم و آوازهای مخصوص داشتند. لنج ها عصای دست ساکنان جنوب کشور بود و با زندگی آنها گره خورده بود. حالا از آن زمان سال ها گذشته و لنج و لنج سازی در حال فراموشی هستند.

اما فراموشی لنج ها را می توان پایان داد و این شناورهای دریایی را به روزهای اوج خود برگرداند. چند سالی می شود که هنر لنج سازی ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده و دولت ایران متعهد شده برای حفظ و احیای این هنر بومی اقداماتی را انجام دهد. با این حال اقدامات دولتی در حد ایجاد پایگاه های میراث فرهنگی برای لنج سازی بوده است. لنج ها اما در حال تغییر وضعیت هستند. حالا دیگر کمتر لنج های چوبی ساخته می شود و لنج های فایبرگلاس جای آنها را در بازار گرفته اند. با این حال هنوز اکثر بندرهای جنوبی در تسخیر لنج هایی است که کارشان یا ماهیگیری است یا انتقال بار. این اتفاق در حالی رخ می دهد که لنج ها می توانند جاذبه گردشگری مهمی در جنوب ایران باشند. لنج از ابتدا با نوا و آوا و آیین ساخته می شود، لنج ها کتابی از فرهنگ اهالی جنوب هستند.

می توان از آنها در حمل و نقل گردشگر بین جزیره ها و بندرهای ساحلی استفاده کرد و به گردشگری این منطقه رونق داد. در کنار آن تورهایی دریایی که با لنج انجام شوند نیز جاذبه دیگری است که می تواند این تاریخ شناور را از گمنامی و فراموشی نجات دهد. لنج ها همچنین می توانند تبدیل به هتل های دریایی شوند و از فضای آنها برای اقامتگاه استفاده شود. اتفاقاتی که هنوز رخ نداده و این میراث دریا نوردی ایرانی ها رو به فراموشی می رود.

رضا طاهری در کتاب از مروارید تا نفت درباره وجه تسمیه کلمه لنج می آورد: در گذشته به تمام کشتی های بادی که با شراع و بادبان حرکت می کردند جهاز (به فتح جیم) می گفتند و امروزه با کشتی های که با موتور رفت وآمد میکنند لنج می گویند. لنج از دیدگاه لغت شناسی به معنای راه رفتن با ناز و کبر است و شاید از آنجا که لنج با آهستگی می خرامد و به جلو می رود به این نام خوانده شده است. در جنوب به کسانی که در کار ساخت لنج می باشند جلاف یا گلاف گفته می شود.به اتاق ناخدا قماره و به انبار پایینی خن گفته می شود. در ایران لنج ها در کرانه های خلیج فارس بسیار یافت می شوند و لنج سازی یکی از صنایع بومی مردمان خلیج فارس است.